Reżyser o "Przedwojennym Łaskarzewie"

Nadszedł wreszcie czas, by podziękować wszystkim za wspaniałą współpracę przy spektaklu „Przedwojenny Łaskarzew”. Wystąpiliśmy cztery razy, przedstawienie przyszło oglądać za każdym razem ponad dwieście osób. Filmik z pierwszego występu „trafił pod strzechy”.

Nie wiem, czy zdajecie sobie Państwo sprawę, jak trudne było to przedsięwzięcie. Trzydzieści osób w różnym wieku, o różnych charakterach i poglądach, spotykało się co tydzień, by razem robić coś, co nie wiadomo, jak wyjdzie. Wszyscy biorący w nim udział byli amatorami: dzieci, młodzież i dorośli. Odważyli się jednak wystąpić i okazało się, że mają wielki talent, a przy tym ogromną inwencję twórczą. Najtrudniejszy był pierwszy występ, przed którym mieliśmy wielką tremę. Każde następne przedstawienie było inne, coraz lepsza była gra aktorska, a scenariusz również ewoluował.

Każdy z nas poświęcił na to wszystko swój wolny czas, nie mając pojęcia, jak ten projekt zostanie przyjęty przez mieszkańców. Pracowaliśmy społecznie, ale na najwyższych obrotach. Próby, nauka tekstu – ludziom zajętym swoimi codziennymi sprawami nie było łatwo, ale dawali z siebie wszystko. Mieli świetne pomysły, szukali rozwiązań i ulepszeń nawet w takich sprawach, jak oświetlenie. Nie wiem po prostu, jak Im dziękować. Nawet dzieciom grającym w trzech scenach nie jestem w stanie odwdzięczyć się oceną z historii, ponieważ ich nie uczę…

Drodzy Aktorzy! Praca z Wami była dla mnie wielką przyjemnością. Powinnam Wam podziękować zaraz po każdym przedstawieniu, ale wzruszenie odbierało mi mowę. W końcu z mojego wierszoklectwa robiliście istny majstersztyk. Dodawaliście coś od siebie, interpretowaliście postać w zaskakujący również dla mnie sposób. Bawiliście się przy tym świetnie, co udzielało się publiczności.

Dziękuję Wam z całego serca!
Nel Leszczyna, reżyser